Titel: Latino King

Auteur: Bibi Dumontak & Castel Stan Riemens

Uitgever: Querido’s

Aantal bladzijdes: 192

Samenvatting:

Castel groeit in Rotterdam op, en woont samen met zijn moeder en zus in een flat.

Castel heeft zijn school niet afgemaakt en komt al gauw met drugs in aanraking.

Hij handelt  in drugs maar gebruikt zelf niet.

Hij rent bij wijze van spreken het hele land door om mensen hun bestellingen af te leveren, want als je eenmaal een klant hebt, is het de kunst om deze niet kwijt te raken.

Castel werkt bij een autobedrijf, daar heeft hij Faatje leren kennen.

Via Faatje komt hij in een grotere drugswereld terecht.

In de Dominicaanse Republiek moet hij drugssmokkelen.

Op dat moment is hij achttien.

Castel moet een wielrennersbroek aan met in de dichtgenaaide zakken zakjes met anderhalve kilo cocaïne. Daarover doet hij zijn gewone spijkerbroek.

Op het vliegveld wordt hij opgepakt.

Hij krijgt acht jaar cel in de gevangenis van de vreselijkste gevangenissen van de Dominicaanse Republiek.

Het is er zo corrupt als ik weet niet wat, als je iets wil regelen dan ga je naar de bewakers, geeft ze wat geld en het is geregeld.

Maar als er ruzie is (Wat er vrijwel altijd is) doen de bewakers niks.

Eén, omdat ze niet durven. Twee, ze kunnen niks beginnen tegen alle gevangen. Want als het er op aankomt, vormen de gevangen eigenlijk een soort grote familie.

Je hebt ruzie met driekwart van de gevangenis, maar als het er om gaat, helpt iedereen je.

En drie, de bewakers kregen toch wel betaald, of ze nou iets uitvoerde of niet.

Verder lagen er een paar vieze, bezweette, bebloede, stinkende matrassen.

Soms was er 11 dagen geen stroom en moesten ze ver lopen naar een put waar ze water uit konden halen, dan moest je nog het geluk hebben dat ze het water niet van je stalen.

’s Nachts liepen er kakkerlakken en muizen.

De douche hing boven een gat, drie keer raden wat dat gat was; een wc.

Er werd gehandeld in wapens, geld en drugs. Ook met de Bewakers.

De eerste dag dat Castel in de gevangenis kwam verliep op een aparte wijze.

Ze duwde hem en nog een andere Europeaan de cel in met hun tas met spullen.

Castel had enkel nog een paar vuile onderbroeken, geld had hij niet meer.

De Britt die tegelijkertijd met hem de cel in werd geduwd was een tengere jongen die bang uit zijn ogen keek. Daarom liepen de gevangenen als eerste op hem af, ze pakte zijn tas en haalde alles wat bruikbaar was eruit.

Daarna liepen ze naar de tas van Castel. Eén gevangen wilde de tas oppakken maar Castel gaf hem meteen een stomp in zijn gezicht. Niet vanwege de vuile onderbroeken die er nog inzaten, maar omdat als hij alles maar liet gaan hij wist dat hij het hier niet lang vol zou houden. Ze moesten weten dat ze hem niks konden flikken. Vanaf het eerste moment.

En het had effect, er kwam een oude man naar hem toe lopen en zei ‘dat vriendje van je, is ten dode opgeschreven, maar jou wil ik wel helpen.’

Castel noemde hem Daddy.

Daddy vertelde Castel altijd dat hij nooit naar de ‘afdeling C’ mocht gaan.

Daar waren altijd gevechten en als je er niks te zoeken had werd je af gemaakt.

Daar zaten de Latino’s.

Castel was nieuwsgierig en ging opzoek naar afdeling C.

Toen hij er was kwam er al gauw een groepje mannen om hem heen staan en keken hem dreigend aan.

Castel zette een grote bek op maar dat pakte niet goed uit, iemand trok hem aan zijn shirt omhoog, waardoor zijn shirt verschoof en zijn tatoeage van een kroon zichtbaar was.

De man liet hem zakken en zei sorry.

Later hoorde Castel van Daddy dat als je een tatoeage van een kroon hebt, je automatisch een Latino bent.

Sinds dien ging Castel steeds vaker langs afdeling C, en toen op een dag de oude leider van de Latino’s vrij was gelaten werd Castel benoemd tot de nieuwe Latino King.

Kleineman (Jack), een vriend van Castel, werd vrijgelaten en beloofde Castel te helpen met ontsnappen.

Met het geld van Castel’s moeder werd Castel naar een betere gevangenis aan de andere kant van de Dominicaanse Republiek over geplaatst.

Daar leek het wat beter, maar ontsnappen was er onmogelijk. Alle gevangenen hadden een kanariegeel pak aan.

Als je daar wilde ontsnappen zagen ze je meteen.

Kleineman vertelde hem via telefoongesprekken dat hij moest zorgen dat hij naar het ziekenhuis moest. Hij moest uit het ziekenhuis ontsnappen en hij zou hem verder helpen.

Kleineman werkte samen met Castel’s moeder.

Het was niet moeilijk om te zorgen dat hij in de gevangenis kwam, want hij had al jaren lang last van een liesbreuk. Soms stak er wat uit zijn buik, maar dat duwde hij dan weer terug. Maar de laatste tijd lukte het hem niet om het terug te krijgen, dus ging hij naar het ziekenhuis.

Hij werd geopereerd en moest nog een nacht in het (afschuwelijk vieze) ziekenhuis verblijven.

Hij was vast gebonden aan zijn bed. En er waren twee bewakers bij hem, die op de gang stonden en soms even kwamen kijken.

Opeens kwam er een mooie dame de zaal in lopen, ze liep naar hem toe en begon hem te zoenen. Hij merkte dat ze wat in haar mond had. Het was een sleutel. Het was de sleutel van de boeien die hij om zijn voeten had. Zijn armen hadden de bewakers al los gemaakt omdat hij zijn armen nodig had toen hij ging eten.

De dame verdween op de gang, er kwam nog een dame aanlopen.

Kleineman had twee prostituees in gehuurd om de bewakers aftelijden.

Even later kwam ook Kleineman opeens de zaal binnen, terwijl Castel nog steeds met de boeien een het kloten was. ‘God ben je nou nog bezig? Laat mij maar even’.

En binnen no-time was Castel bevrijd van de boeien die om zijn voeten zaten.

Ze renden door het ziekenhuis, ergens bij een balkon moest Castel naar beneden springen, hij landde op een zonnescherm, die doorscheurde en hij landde op het volgende zonnescherm. Hij sprong van het zonnescherm af op de grond. Heel even bleef hij staan, om de vrijheid onder zijn voeten te voelen. Hij rende door, naam de eerste de beste scooter taxi ‘rijden!’

‘waarheen?’

‘maakt niet uit! Gewoon rijden!’

De scooter reed op de weg, toen Castel opeens in een auto werd getrokken.

‘Nu hebben ze me… ik ben er bij’. Dacht Castel, maar het was Kleineman die hem naar binnen had getrokken.

Castel was nog lang niet veilig en had nog veel gezeik mee gemaakt maar uit eindelijk kon hij op een nacht met een vissersboot mee naar Jamaica.

Castel’s zus had hem opgebeld en vertelde hem zijn paspoort te verscheuren en een tijdelijk reisdocument aan te vragen bij de Britse ambassade.

Vanuit Jamaica belde hij met de Britse ambassade en regelde een tijdelijk reisdocument.

De Britt vroeg alleen waarom hij het nodig had, waarop Castel had geantwoord dat hij zijn paspoort kwijt was geraakt.

De Britt had Castel’s gegevens nodig, en hij gaf ze. Hij loog niet over zijn naam, het maakte toch al niet meer uit de hele wereld wist al dat hij was ontsnapt.

Een paar uur later werd Castel opgebeld dat het geregeld was, hij kon een ticket naar Schiphol boeken.

Over de auteur:

Bibi Dumon Tak is geboren in Rotterdam op 21 december 1964.

Ze schrijft voornamelijk non-fictie voor kinderen.

Non-fictie verhaal betekend dat het een informatief verhaal is en waarvan de hoofdzaak werkelijkheid is.

Dus een fantasieboek is een fictieboek, maar een waargebeurd verhaal zoals deze, is een non-fictieboek.

Bibi schrijft veel non-fictieve boeken omdat ze het leuk vind om dingen eerst uit te zoeken voordat ze er over schrijft.

Als je een verhaal over een toverfee begint hoef je niks uit te zoeken, je mag het allemaal zelf weten want een toverfee bestaat niet, dus het kan en mag allemaal.

Maar als je een realistisch boek wil schrijven moet je het eerst wel uitzoeken, dat je zeker weet dat je geen onzin opschrijft.

Zo heeft Bibi meegelopen in een circus en op een filmset.

Vroeger wilde Bibi altijd dierenarts worden. Niet zo gek als je opgroeit met twee schildpadden, een poes, een kom met vissen, paarden, een pony en een tackel.

Ze dacht ook aan ornitholoog. Ornitholoog betekent kort gezegd dat je veel met vogels bezig bent en ze bestudeert.

Op haar elfde had Bibi een eigen volgelboek geschreven.

Na haar middelbare school studeerde Bibi Nederlandse taal –en letterkunde aan de Universiteit Utrecht. In 2001 kwam haar eerste boek Het koeienboek  uit.

Het was het meest informatieve kinderboek van 2002 waarvoor ze een Zilveren Griffel kreeg.

De boeken die ze hierna schreef gingen allemaal over dieren, behalve het boek Camera loopt… actie! Die ze in 2003 in opdracht van Querido schreef.

In 2006 schreef Bibi het kinderboekenweekgeschenk Laika tussen de sterren.

Dat gaat over het Russische hondje Laika, het eerste levende wezen dat in 1957 in de ruimte is geweest.

Bibi ontmoette Castel en schreef samen met hem het boek Latino King wat in 2010 uit kwam.

Over het boek:

Op de voorkant van het boek zie je een jongen die ernstig kijkt.

Ik denk dat ze de lezers willen laten denken dat het verhaal om hem gaat, Castel dus.

Maar ik denk zelf niet dat het Castel zelf is.

Het lijkt erop dat je een stuk tralies ziet, waar dus mee wordt bedoelt dat hij in de gevangenis zit.

In zijn hand houdt hij een kettinkje vast waaraan het jezus kruis hangt.

Ik vind dat ze heel goed over de voorkant hebben na gedacht, voor het kettinkje met het jezuskruis vind ik mooi.

In het boek heeft Castel het vaak over God, hij vraagt zich af waarom god hem nog steunt, en soms ook in de steek laat. Hij bidt vaak tot god.

Ik vind het mooi dat ze dat zelfs op de kaft laten zien door de jongen simpelweg een kettinkje met het jezuskruis in zijn handen laten houden.

Ik zou er zelf nooit op gekomen zijn terwijl het toch zo simpel lijkt.

Het boek is aan niemand opgedragen, wel worden er veel mensen bedankt op de laatste paar bladzijdes, zoals zijn moeder, Kleineman, en zijn zus.

-Het huis van zijn moeder: waar hij eigenlijk alleen nog maar in het begin van het verhaal is, en ook in het begin van het verhaal niet vaak is.

-De Dominicaanse Republiek: daar gebeurt alles.

-Het vliegveld: Waar hij wordt opgepakt, wat grote gevolgen heeft.

-De eerste gevangenis in de Dominicaanse Republiek waarvan ze de naam niet hebben gezegd: omdat hij daar de meeste tijd van het verhaal doorbracht en daar veel gebeurde.

-Gevangenis San Felipe: waar hij naar wordt overgeplaatst, en waar het iets beter lijkt.

-Het ziekenhuis: waar hij uit ontsnapt.

-Jamaica: vanuit daar boekt hij een ticket naar Nederland.

Het verhaal is vanuit Castel geschreven, dus een ik-figuur verhaal.

In dit geval vind ik het Ik-figuur mooi toegepast, je gaat daardoor toch meer in het verhaal zitten.

Het verhaal heeft een klein beetje een open einde.

Het had erger gekund maar je vraagt je toch wel af hoe gaat het nu verder in Nederland. Krijgt hij in Nederland nog een vervolg en hoe verloopt dat?

Leeservaringen

Het onderwerp van het verhaal sprak me heel erg aan, ik wilde wel eens weten hoe het is in zo’n gevangenis. Nu ik dit boek gelezen heb, heb ik een hele andere kant gezien van het leven in een gevangenis dan wat ik altijd dacht.

Ik wist wel dat het in de Dominicaanse Republiek corrupt was, en slechter dan in de Nederlandse gevangenissen, maar zo slecht dat wist ik niet.

Het verhaal bevat sowieso genoeg gebeurtenissen om mij te blijven boeien.

Er gebeurd zoveel in het verhaal en het is zo interessant dat je door blijft lezen.

Het verhaal is op een vlotte manier geschreven zonder langdradige stukken er in.

De gebeurtenissen in het verhaal hebben heel erg veel indruk gemaakt op me, vooral het stuk dat Cola, een vriend van Castel buikgriep had. Voordat hij naar de dokter mocht moesten zijn vrienden en hij veel geld betalen aan de bewakers. In de wachtkamer moest Cola heel nodig naar het toilet, het dichtstbijzijnde toilet was die van de dokter, en niet die van de patiënten. Hij heeft daar de heleboel smerig gemaakt. De dokter was zo boos dat hij Cola niet meer wilde helpen.

Hij werd door de bewakers in een donkere kamer geduwd waar ook andere gevangen zaten. Er was geen toilet en sommige zaten er al maanden. Omdat ze iemand in de gevangenis hadden vermoord, of omdat ze stomweg vergeten werden.

Iedereen zat er hutje mutje op elkaar.

Toen Castel en de anderen veel geld hadden betaald werd Cola er de volgende dag uit gehaald. Het ging nu nog slechter met Cola en ze gingen weer met hem naar de dokter. De dokter herkende hem en wilde hem eerst niet helpen, maar toen ze de dokter veel geld gaven hielp hij Cola toch. De dokter zei dat hij Cola hier niet verder kon helpen en dat hij naar het ziekenhuis moest.

Ook daar moesten ze weer veel geld voor betalen.

Een paar dagen later kwamen er twee bewakers naar de cel van Castel en zijn vrienden, ze vertelden dat het erg slecht ging met Cola en dat hij naar een ander ziekenhuis moest worden gebracht maar dat ze daar veel geld voor moesten betalen.

Iedereen uit de gevangenis gaf al zijn geld, er werd van de gekste plekken geld gehaald.

Die zelfde dag nog kwamen de bewakers weer, om te vertellen dat Cola overleden was. Maar later kregen ze te horen dat ze Cola gewoon hadden laten leiden en hem dood lieten gaan, en daarna naar Castel toe kwamen voor het geld, terwijl hij dus allang overleden was.

            Ik kan het mij zo slecht voorstellen dat mensen zo met anderen om kunnen gaan.

De gebeurtenissen zijn zeker geloofwaardig, omdat het een Slash boek is, Slash boeken zijn waargebeurde verhalen. Dus dan weetje al dat het waar gebeurd is.

Je kan je goed in de personages verplaatsen omdat het vanuit een ik-figuur geschreven is, en omdat het gewoon goed geschreven is. Daardoor ga je je vanzelf heel erg inleven in de gebeurtenissen.

De personages veranderen wel in het verhaal, maar wel op een begrijpelijke manier. Castel wordt harder maar dat is nodig om te kunnen overleven in de gevangenis daar dus dan is het wel begrijpelijk.

Zijn moeder veranderd ook, zij gaat steeds slechter voor haar zelf zorgen en wordt steeds ongelukkiger. Dat is natuurlijk ook begrijpelijk omdat haar zoon in de gevangenis zit.

De gebeurtenissen volgen elkaar op een logische volgorde op, het verhaal loopt in 1 lijn door, en niet van het ene naar het andere onderwerp dat leest wel fijn.

Er komen geen terugblikken in het boek voor, dat is wel fijn want soms raak je door een terugblik in de war, omdat je dan vergeten bent dat het een terugblik was en dan opeens gaat het weer verder in de tegenwoordige tijd zeg maar.

Ik was erg onder de indruk van het boek.

Verwerkingsopdracht Latino King.

-Verzin vier andere titels voor het verhaal.

• Drugs dealer in de Dominicaanse Republiek : omdat hij door het drugs dealen in de Dominicaanse Republiek in de gevangenis zit.
• Het leven van een gevangene: Omdat dit boek het leven beschrijft van een jongen die in de Dominicaanse Republiek in de gevangenis zit.
• Op de vlucht voor de Dominicaanse Republiek: Omdat hij steeds op de vlucht is, ook na dat hij ontsnapt is.
• Castel: Omdat hij de hoofdpersoon is.