Titel: Voor ik dood ga

Oorspronkelijke titel: Before I die

Auteur: Jenny Downham

Vertaald uit het Engels door: Mariëtte van Gelder

Uitgever: Mouria

Jaar 1^e druk: 2007

Aantal bladzijdes: 312

Samenvatting:

Tessa is een meisje van 16 jaar, ze heeft leukemie.

Haar ouders zijn gescheiden, ze woont samen met haar broertje, Cal, bij haar vader. Soms gaan ze bij hun moeder langs.

Haar vader zoekt elke dag op het internet dingen, waardoor Tessa toch nog kan genezen en ze weer verder met het leven kan.

Hij zegt op een dag ook dat ze misschien wel weer naar school kan, maar hij begrijpt niet dat Tessa’s hoofd daar helemaal niet naar staat.

Op een dag bedenkt Tessa zich dat ze niet dood wil gaan, voordat ze echt geleefd heeft, voordat ze echt iets gedaan heeft in haar leven. Ze maakt een lijstje met dingen die ze wil doen voordat ze doodgaat en laat het lijstje aan haar vriendin Zoey zien. Samen gaan ze alle dingen van het lijstje afwerken.

Het 1^e dat op het lijstje staat is seks. Samen met Zoey gaat ze uit in een discotheek, opzoek naar twee leuke jongens.

Het 2^e dat op het lijstje staat, is dat ze overal ‘ja’ op moet zeggen.

Het 3^e dat op het lijstje staat is drugs gebruiken. Geen lichte drugs, want een jointje heeft Tessa al eens eerder gehad, maar drugs die je echt goed voelt.

Haar buurjongen Adam, waar ze bevriend mee is, neemt een keer paddo’s voor Tessa en Zoey mee.

Nummer vier op haar lijstje is om zoveel mogelijk misdaden te plegen.

Het begon in de bus, ze duwde een vrouw aan de kant, en zei dat iemand anders dat deed. Toen Zoey kwam besloten ze dingen te gaan stelen. Haar jaszakken puilde uit van de dingen die er in zaten. Vlak voordat ze bij de ingang is wordt ze gesnapt.

Het volgende is dat ze wil leren autorijden. Tessa pakt de autosleutels van haar vader, en rijdt naar Zoey toe. Ze rijden naar een plek waar Tessa vroeger met haar moeder op vakantie heen ging. Daar vertelde Zoey dat ze zwanger was van Scott. Scott is haar vriendje die ze ontmoet heeft tijdens het uitgaan.

Het volgende op haar lijstje is roem. Haar vader neemt haar mee naar een radiostation waar ze kan vertellen over haar ziekte. Ze verteld ook over haar lijstje, en wat ze allemaal al heeft gedaan.

Nummer 7 op haar lijstje is dat ze haar ouders weer bij elkaar wil brengen.

Eerst was nummer 7 een wereldreis maken, maar ze wilde liever haar ouders bij elkaar brengen. Wat trouwens niet zo moeilijk was, want door de ziekenbezoeken voor Tessa, kwamen haar ouders steeds dichter bij elkaar en logeerden ze zelfs bij elkaar.

Nummer 8 is liefde. Als Tessa met Adam afspreekt krijgt ze plotseling een hele erge bloedneus. Haar vader en Cal zijn bowlen dus die kunnen haar niet naar het ziekenhuis brengen, Adam stelt voor haar een lift te geven maar dat wil ze niet. Haar moeder helpt Tessa, maar weet eigenlijk niet zo goed wat ze moet doen. Ze bellen een taxi. In het ziekenhuis wordt haar bloedneus verholpen en mag ze weer naar huis. Als ze terug naar huis rijden ziet ze overal haar naam in Neon letters staan. Dat heeft Adam voor haar gedaan.

Ze vindt het zo lief, en wil dat hij bij haar komt wonen. Haar vader vindt het niet zo’n goed idee. Adam vindt het ook niet zo’n goed idee want hij moet voor zijn moeder zorgen.

Hij logeert wel vaak bij haar. Als hij op een avond bij haar logeert, en haar hand vast houdt voelt hij dat ze koorts heeft. Hij rent naar beneden naar de vader van Tessa.

Ze moet naar het ziekenhuis.

Tessa wil niks liever dan bij de geboorte van Zoey’s  kindje zijn, dat duurt nog maar 8 weken.

Als de artsen komen vertellen dat ze 8 weken niet gaat halen stort haar wereld in. Zonder toestemming verlaat ze het ziekenhuis en gaat naar huis. Uit woede gooit ze alles uit haar kamer, ze maakt een lijstje voor haar familie leden waar op staat waar ze aan moeten werken als ze dood gaat.

Op haar sterfbed bedenkt ze nog meer dingen voor haar lijstje, waar dingen op staan die ze nog wil doen voordat ze dood is: ze wil bij de geboorte zijn van Zoey’s kind.

Helaas sterft Tessa een klein poosje voordat Zoey’s kindje geboren wordt.

Over de auteur:

Jenny Downham ging vroeger naar de toneelschool en werkte jarenlang in het alternatieve theatercircuit. Nu is ze fulltime schrijfster.

Ze groeide op in de Engelse stad Hertforshire, ze was de jongste van vier kinderen.

Ze heeft een paar jaar als actrice gewerkt, maar vond dat niet handig omdat ze ook nog moeder is van twee zonen. Ze stopte met acteren en begon met schrijven.

In 2003 won ze de London Writer’s Competition, dat stimuleerde haar om door te gaan met schrijven.

Ze heeft een keer in een interview gezegd dat ze graag over tieners schrijft, omdat zij op het punt staan van volwassenheid.

Over het boek:

-Op de voorkant zie je twee benen die tegen elkaar aan leunen. Een paar benen van een meisje, want ze heeft een paarse panty aan met vrolijk gekleurde All Stars, en een paar benen van een jongen, want die heeft een beetje en lompe spijkerbroek aan met zwarte All Stars er onderaan. Ik denk dat het de benen van Adam en Tessa zijn.

-Het boek is opgedragen aan Louis en Archie.

-De plaatsen die in het boek voorkomen zijn:

·      Tessa’s huis bij haar vader

·      Tessa’s huis bij haar Moeder

·      Het ziekenhuis: hier heeft ze vaak onderzoeken

·      Het huis van Scott: daar gaan ze na een avondje stappen blowen en chillen

·      Adams huis & Tuin: hier kletsen ze vaak met elkaar

·      In de stad: hier gaat ze vaak leuke dingen doen met Zoey.

Het verhaal wordt uit een Ik-persoon verteld vanuit Tessa.

Het verhaal heeft een gesloten einde, Tessa is dood. Ik had geen vragen na het lezen van het boek.

Leeservaring:

De titel sprak me wel aan, het is natuurlijk niet een heel vrolijke titel, maar het leek me een interessant/zielig boek.

Het verhaal heeft me nieuwe kanten laten zien. Omdat in het boek heel duidelijk wordt omschreven wat mensen allemaal voor een verwachtingen hebben van Tessa, haar vader verwacht dat ze nog naar school wil terwijl ze zich beroerd voelt.

Hij verwacht dat ze nog veel leuke dingen doet en niet de hele dag in bed wil liggen.

Het onderwerp is wel voorspelbaar, je weet bij voorbaat al dat er iemand sterft in het boek, dat klopt ook.

Dit is mijn tweede boek over de dood en kanker. Op de basisschool heb ik het boek ‘Achtstegroepers huilen niet’ van Jacques Vriens gelezen. Dat gaat ook over een meisje met leukemie, die ook dood gaat. Maar dat is een andere leeftijdsgroep dus je ervaart het toch heel anders dan wanneer het over iemand van jouw leeftijd gaat.

Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om me te blijven boeien, door het lijstje wat ze eerst af wil hebben voordat ze dood gaat, gebeurt er genoeg.

De gebeurtenissen zijn allemaal geloofwaardig. Het is geen echt waargebeurd verhaal, maar ik denk dat het allemaal wel echt zou kunnen gebeuren.

Ik heb gelukkig zelf nog nooit zoiets mee gemaakt, ik weet alleen dat mijn oma is overleden aan kanker, maar zij was dan ook al oud. Mijn oom is een jaar geleden overleden aan kanker. Ik ken niemand die nog een tiener was en overleden is aan kanker.

Er staan geen gebeurtenissen in het boek die ik zelf zou willen mee maken.

De hoofdpersonen gaan zeker voor je leven, vooral Tessa, omdat het vanuit haar geschreven wordt. Haar gevoelens worden goed omschreven waardoor je je goed in haar kunt verplaatsen.

Ik vond de gebeurtenissen logisch op elkaar volgen want er zitten geen tijdsprongen of terugblikken in. Het verhaal heeft dus geen ingewikkelde opbouw.

Ik vond het verhaal niet makkelijk lezen, ik kwam er moeilijk door heen. In het begin gebeurde er heel veel kleine dingen, maar niet echt één echt gebeurtenis. Ik vond het toen meer een beschrijving van elke dag. Er is ook een stukje in het boek, dat Tessa in het ziekenhuis ligt en een spuit krijgt, ze kijkt naar een schilderij die aan de muur hangt. Vervolgens gaat de hele bladzijde over het schilderij, over wat zij ziet en hoe zij het ervaart. Daar heb ik op een gegeven moment maar even globaal overheen gelezen want dat vond ik een heel saai stuk.

De zinnen zijn verder wel makkelijk te lezen, er zitten niet te moeilijke woorden in.

Ik vind dat het verhaal op zich niet veel beschrijvingen bevat, maar die keer over dat schilderij vond ik wel storend. Een hele bladzijde over hoe een schilderij er uit ziet vind ik echt onzin. Beschrijvingen over hoe iemand er uit ziet is natuurlijk altijd wel leuk, en handig om te weten.

Er zitten veel dialogen in het verhaal, maar dat vind ik juist leuk. In het echte leven praat je ook veel, een boek waar nauwelijks in gepraat wordt vind ik raar.

Verwerkingsopdracht:

Maak een abc-tekst bij het verhaal.

A = Angst die Tessa heeft om dood te gaan

B = Bezigheid: Ze houdt zichzelf bezig door haar lijstje

C = Chemokuur: die heeft ze om haar kanker te bestrijden.

D = Droevig: iedereen is droevig als Tessa overleden is.

E = Eenzaam: Tessa voelt zich eenzaam omdat niemand haar lijkt te begrijpen.

F = Feesten: ze wil nog zo veel mogelijk van het leven genieten.

G = Genieten: ze probeert zoveel mogelijk leuke dingen te doen.

H = Hoop: haar vader heeft nog veel hoop.

I = Irritant: Tessa vindt haar vader vaak irritant.

J = Jokken: Ze verteld niet alles over het lijstje eerlijk aan haar ouders.

K = kanker: haar ziekte.

L = Leukemie: een ander woord voor bloedkanker.

M = Moeder: haar moeder is weinig in beeld.

N = Naakt: ze vindt zichzelf heel lelijk. Haar huid is een beetje doorzichtig.

O = Overleven: Ze vecht tegen de kanker want ze wil Zoey’s kindje geboren zien worden.

P = Papa: Haar vader wil niet onder ogen zien dat zijn dochter te overlijden komt.

R = Radeloos: Tessa’s vader is Radeloos.

S = Stiekem: Tessa werkt haar lijstje stiekem af, zonder wat tegen haar ouders te zeggen omdat ze bang is dat zij haar anders tegen houden.

T = Tessa: De hoofdpersoon.

U = Unaniem: Ze denken allemaal dat ze haar begrijpen, maar niemand begrijpt precies hoe Tessa zich voelt.

V = Vervelend: Het is vervelend en frustrerend dat iedereen denkt haar te begrijpen.

W = Woede: Tessa is boos als ze hoort dat ze de acht weken niet haalt, en dus niet bij de geboorte van het kindje van Zoey kan zijn.

Z = Zielig: veel mensen vinden Tessa zielig.